رقص به طور کلی به سه دسته تقسیم می شود:آئینی و سنتی،مذهبی،اروتیک.
در این که دو دسته اول هنر محسوب می شود شکی نیست چرا که این رقص ها به بیان مفاهیم آئینی یا مذهبی مپردازند اما در مورد رقص اروتیک چطور؟
اگر هنر را برای هنر بدانیم و برای هنر نقش وسیله ای قائل نباشم(وسیله ای برای بیان مفاهیم) رقص اروتیک هم زیباست و هنر محسوب می شود،چرا که هنر به خودی خود زیباست.
پس بیایید در زمینه هنر حال هر چه باشد؛رقص،موسیقی،نقاشی،...متعصب نباشیم و تغییرات را با آغوش باز پذیرا باشیم!
رقص بیان احساس به وسیله حرکت است.همه انسان ها به نوعی رقص را می شناسند و از قدیم الایام در موقعیت های مختلف به وسیله آن احساسشان را نشان میدادند.
امروزه در اکثر فرهنگ ها رقص به یکی از رایج ترین شیوه های بیان شادی تبدیل شده است،اما رقص صرفا برای بیان شادی نیست بلکه راهی برای بیان غم،ترس،عشق،عبادت،شکر گزاری،خشم،... است.
پس بیایید آنجا که زبان و کلمات محدودند با رقص بخندیم،گریه کنیم،اعتراض کنیم،با خدای خود نجوا کنیم،بیایید برقصیم!